THINGS ONLY WE KNOW นิทรรศการที่เผยให้เห็นกระบวนการจัดการกับความสูญเสียของคนๆหนึ่งผ่านการหวนกลับไปเฝ้ามอง-สํารวจ- ทบทวน-กล่าวถึง-รื้อค้น-สูดกลิ่น และสัมผัสวัตถุซึ่งเคยเป็นส่วนหนึ่ง(ที่สําคัญ)ในชีวิตของคนรักผู้จากไปของเขาอีกครั้งหนึ่ง นพชัย ใช้วัตถุดังกล่าวราวกับว่ามันเป็นวัตถุเปลี่ยนผ่านในการจัดการกับความสูญเสียของเขา ทว่าในฐานะคนทํางานศิลปะซึ่งสูญเสียคน รักผู้ซึ่งก็เกี่ยวพันอย่างแน่นแฟ้นกับศิลปะ สําหรับเขา(ศิลปินที่ยังมีชีวิตอยู่) และเธอ(ศิลปินที่ตายไปแล้ว) สถานะของวัตถุเปลี่ยน ผ่านในบริบททางความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่จึงเป็นและยังคงเป็น‘วัตถุทางศิลปะ’ไปด้วยในเวลาเดียวกัน การเข้าไปจัดการหรือ กระทําการใดๆกับวัตถุเปลี่ยนผ่านโดยอาศัยกระบวนสร้างสรรค์และการนําเสนอมันอีกครั้งในบริบททางศิลปะได้ทําให้วัตถุซึ่งเคย เป็นตัวแทนของสายสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน หรือ Things “only” we know กลายเป็น Things – we (all) know ไปด้วยใน เวลาเดียวกัน